Over een week al weer thuis!

Traveling is the only thing you buy that makes you richer!

Hoe moet ik dit laatste reisverslag beginnen, zo 6 dagen voordat ik alweer naar huis ga? Het is zo lasting om te beschrijven, ik zou zeggen; ga naar Gambia/Senegal en ervaar het zelf! Wat de titel in ieder geval zegt, reizen is het enige wat je koopt dat je uiteindelijk rijker maakt.

Afgelopen weekend zijn we 5 dagen naar Senegal geweest, het land wat Gambia helemaal omringt. Donderdag om 5 uur ‘s ochtends zouden we vertrekken, zouden we ja want we vertrokken uiteindelijk tien voor half 7. Één van de chauf’s was natuurlijk weer te laat; crossen om de ferry te halen dus! De boot zou om 7 uur vertrekken en wij kwamen precies 7 uur aan dus waren we te laat, het wachten was op de volgende ferry die 9 uur vertrok. Eenmaal aan de overkant van de rivier kwamen we al snel bij de grens tussen Senegal en Gambia, eindelijk weer nieuwe stempels! Na nog 12 mango’s van een veel te enthousiaste verkoopster te hebben gekocht konden we op naar het nature park om wat dieren te spotten. En ja ja, we hebben zebra’s, een giraf, zeugen, antilopen, herten, koeien, apen en nog veel meer gezien. Na de safari hebben we nog met 2 leeuwen gelopen, heel erg leuk, beetje jammer dat de leeuwen er iets minder zin in hadden. Onderweg begon ik me af te vragen wat nou eigenlijk het verschil is tussen Gambia en Senegal naast de franse taal die ze in Senegal spreken, qua mensen en omgeving leek het erg veel op elkaar. Na de safari reden we door naar de hoofdstad Dakar, zo’n 5 uur rijden. Wat een wereld van verschil; het leek wel Frankrijk, Afrika en een arabisch land door elkaar. Wat als paal boven water stond was dat deze westerse stad in alles verschilde van alles rondom de hoofdstad. Het verkeer is één grote chaos waarin iedereen elkaar vast rijdt, er zijn hele hoge gebouwen en het is er ontzettend druk. Het verschil in land was ook aan de rijstijl van de chauffeurs te zien; het leek wel alsof ze voor het eerst een snelweg zagen. 60 op de middelste baan van de snelweg rijden en 100 op een zanderige binnenweg was voor hun normaal, ook invoegen en naar de goeie (groene) poort bij de tolwegen rijden bleek niet gemakkelijk.

Eenmaal bij ons hotel aangekomen waren we de wereld te rijk; mooie kamers met twee-persoons bedden! Helaas bleek dat de persoon die dit weekend regelde 3 personen te weinig had gerekend dus moesten we alsnog met zijn 3e in bed liggen. Het mocht de pret allemaal niet drukken want wat waren we blij. De volgende dag stond het bezoeken van een eiland naast Dakar op de planning. Helaas was de planning ook hier niet helemaal goed en moesten we ook hier wachten op de boot. Eenmaal op het eiland was het genieten, wát een uitzicht zeg! Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik het verhaal achter het eiland een beetje heb gemist omdat ik liever overal rondkeek. We hebben wat rondgelopen en zijn toen weer terug gegaan naar het centrum van Dakar om daar wat te gaan eten; helaas kreeg ik toen nogal buikpijn en zijn we terug gegaan naar ons hotel. De volgende dag stond het monument en het statehouse op het programma, alleen de reis er naar toe was al een hele beleving op zich. Het verkeer stond overal vast en was 1 grote chaos. Dwars door Dakar gingen we naar het monument wat erg populair schijnt te zijn. Zelfs de buren in Brikama vroegen of ik er een foto van zou willen maken. Ook het verhaal achter dit monument heb ik lichtelijk gemist. Ik wilde eigenlijk nog wat diepgang geven achter dit reisverslag maar dat gaat dus niet meer lukken. Om het monument van dichtbij te zien moesten we een trap op, en wat voor één; een ellendig lange. Wij allemaal met onze topconditie (uhum) die trap op maar het was de moeite zeker waard. Wat een uitzicht ook hier weer. Als je eenmaal boven bent kun je over Dakar heen kijken, wat echt een super grote stad is. Van zowel beneden als boven deed het me een beetje aan Barcelona denken. Na het monument stond het statehouse op het programma; een kast van een huis waar de president van Senegal woont. De beveiliging kon ons bezoek niet helemaal waarderen dus zijn we maar weer snel opgerot om in de drukke stad een ijsje proberen te kopen. Dit bleek helaas niet makkelijk. Wel zijn we in een kledingfabriek geweest, wooow wat een drukte en wat een kleren! ‘s Avonds zijn we met zn 9e op zoek gegaan naar een restaurant. In ons beste frans en met hulp van een vrouw die zowel engels als frans kon spreken kwamen we in een veel te luxe restaurant terecht. Na heel lang de franse kaart bestudeerd te hebben wist ik het natuurlijk nog niet dus op de gok wat besteld. Het was heerlijk! Vooraf kregen we stokbrood met pima, niemand wist wat pima was dus ik was wel zo stoer om dat te proberen. Mn mond stond in de hens, ik wist niet waar ik het zoeken moest. De anderen dachten dat ik wel zou overdrijven dus die probeerde nog niet eens een druppel, dat hebben ze geweten haha, iedereen stond in de hens. We hebben weer ontzettend gelachen met zn allen en na nog met zn 9e in 1 bed naar wat belachelijke liedjes geluisterd te hebben konden we deze dag mooi afsluiten.

De zondag brak aan en dat betekende; op naar de woestijn! Alieu, 1 van de slecht sprekende engels chauffeurs had ons verteld dat het wel 9 uur rijden zou zijn dus vertrokken we 9 uur ‘s ochtends. Eenmaal onderweg bleek dit gelukkig niet het geval, het was ‘maar’ 5 uurtjes rijden. Het reizen viel gelukkig heel erg mee. Eenmaal in een dorpje werden we opgehaald door een soort truck die ons naar de woestijn zou brengen, zo hops in 1x off road dwars door het zand en de bomen naar de woestijn. Ook dit was het helemaal waard; wat een uitzicht in de woestijn maar wat een hitte ook! Het was echt prachtig om een helemaal heldere blauwe lucht boven een grote zandvlakte te zien. We waren na 4 maanden Gambia nog steeds niet echt gewent aan de hitte want wat vloog het ons allemaal aan om in die brandende zon te staan. Na wat bijkomen in onze tent zijn we de woestijn in gegaan. Als gekken zandbergen oprennen, foto’s maken en wedstrijden doen. Een goede work-out was het in ieder geval. ‘S avonds hebben we eerst kameel gereden en hebben we daarna gesandboard. Beiden is het een vak apart. Ik zat samen met Anouk op een kameel en natuurlijk schrokken we ons allebei kapot toen dat beest op stond, dat gaat namelijk niet zachtjes. Het sandboarden hield in dat je op een soort mini snowboard van een berg zand af naar beneden moest. Staand heb ik het nog geen meter gered dus dat werd zitten en glijden maar, ook dit bleek niet mijn grootste talent. ‘s Avonds werd er voor ons gekookt en werd er nog voor ons djambhee gespeeld en gedanst. Gelukkig koelde het erg af en konden we lekker slapen in onze witte tent, midden in de woestijn. De volgende dag zijn we vroeg op gegaan om terug te reizen naar Brikama, ons ‘thuis’. Dit was helaas wel een reis van zeker 10 uur. Het viel niet mee in die hitte om over hobbelwegen zo lang te rijden. Gelukkig hebben we uiteindelijk weer de ferry gehaald en zijn we na wat eten in Senegambia weer veilig in Brikama aangekomen, wat dan echt als thuis voelt. Al met al zit er wel zeker verschil in Senegal en Gambia, sowieso heeft Gambia al bij lange na niet zo’n stad als Dakar, ook de mensen in Senegal zijn anders, veel meer onvriendelijk.
Dit weekend was weer een ervaring om nooit te vergeten. Sowieso is deze hele reis een ervaring en een kans die zo bijzonder was! Wel moet ik er bij zeggen dat dit allemaal niet zo geweldig was geweest zonder deze ontzettend leuke groep want wat kunnen wij met zijn allen lachen. Ondertussen hangt mn was buiten te drogen; schoon wordt het na vier maanden Afrika niet meer dus dat wordt thuis shoppen geblazen!

Eenmaal thuis gekomen bleef het niet alleen bij het leuke weekend; er was nog meer goed nieuws! 2 weken geleden was ik zo dom om mijn telefoon in de taxi achter te laten. Hier in Gambia rijden er duizenden taxi’s rond dus terug vinden was erg lastig. Gelukkig heeft de politie de persoon die mijn telefoon gebruikte weten te traceren en heb ik hem dus terug gekregen! Helaas is hij wel volledig terug gezet naar de fabrieksinstellingen en ben ik dus alles kwijt, maar wat ben ik blij! Hier in Gambia kom je er trouwens 3 dagen voor in de cel wanneer je iemand zijn spullen onrechtmatig gebruikt en als je de persoon die iets van jou heeft wil slaan of foto’s van hem wil maken is dat geen probleem. No problem in the Gambia!

Nu nog maar 6 dagen te gaan; heel erg dubbel allemaal. De laatste dagen gaan we alles doen wat we nog willen doen en met zijn allen de stageplekken langs om te zien wat iedereen gedaan heeft. Dinsdag is het dan zover, om elf uur vertrekken we vanuit Gambia om om half 10 in Amsterdam te landen. Als ik de ervaringen van vorige studenten hoor en als ik naar mijzelf kijk denk ik dat het terugkomen in Nederland ook zeker weer een acclematiseringsperiode zal worden omdat het in alles zo tegengesteld is aan mijn leven hier. Het is lastig om uit te leggen wat ik hier heb meegemaakt in zowel hele lastige en moeilijke dingen als in bijzondere en leuke dingen. Ik ben blij en ook wel een beetje trots dat ik deze stap heb gezet en ben zeker weer een hele ervaring rijker! Aan de ene kant heb ik er dus onwijs veel zin in om thuis te zijn met alles wat vertrouwd was om me heen en omdat er hele leuke dingen op me staan te wachten maar aan de andere kant sluit ik hier ook weer een periode af. Een bijzondere periode waarin ik van een stukje van de wereld mijn thuis heb gemaakt.

Tot snel in Nederland!
Liefs, Angeline