Counting down

Lieve allemaal,

Op de dag dat ik dit schrijf is het nog precies 46 dagen tot ik alweer terug ben in Nederland. We zijn over de helft want we zitten hier nu inmiddels 61 dagen, nog 1.5e maand te gaan dus. 1.5e maand genieten in een warm land met een totaal andere omgeving, andere cultuur en andere werkwijze waarin het heel erg leuk is om te werken maar soms ook nog steeds erg moeilijk is om in te werken. Hoewel het soms lastig is en ik de dagen aftel geniet ik hier nog steeds heel erg want wat is het bijzonder om al deze ervaring op te mogen doen!

Laat ik beginnen met een lijstje van dingen die ik echt mis in Nederland omdat veel mensen vragen wat ik nou echt mis aan Nederland, om vervolgens over te gaan op leukere dingen:
- Ouders (en natuurlijk mijn geliefde broer en zus) & het lekker thuis zijn; allereerst is mijn bed in Nederland is echt 100x beter dan mijn hangmat hier en hoewel ik er nu aan gewend ben mis ik het thuis zijn soms wel.
- Vriendinnen! Mijn vriendinnen staat samen met het thuis zijn zeker stipt op nummer 1. Het lekker gezellig ouwehoeren over de onnozelste dingen, praten over de roddels uit de buurt en de gezellige weekenden mis ik soms echt!
- Nederlands uitgaan: Het uitgaan is hier echt anders dan in Nederland en hoewel ik me meer dan prima vermaak mis ik soms de Nederlandse meeschreeuw muziek en de mensen die niet zo naar zweet ruiken als hier.
- De verjaardag van Jessica & Marije, boerenmaandag & koningsdag: Deze vier dingen zijn ook weer gelegenheden waar ik erg van kan balen dat ik er niet bij ben. Vooral de foto’s van boerenmaandag zijn erg jaloersmakend.
- Bruin brood en een warme douche: Dit staat onder aan het lijstje met dingen die ik mis. Hoewel ik soms echt verlang naar een bruin broodje met komkommersalade of filet americain gaat de tapalappa er nog aardig in. Aan een koude douche ben ik ook zeker wel gewend al blijft het doorbijten als je er onder moet gaan staan. Als ik dan douche bij iemand zijn ouders in een hotel die hier op vakantie zijn weet je wel weer even wat je mist.
Tot zover mijn klaaglijstje van dingen die ik mis.

Leuke nieuwtjes:
- Elke dag moeten we vanaf onze compound via het afvalpad naar the college lopen om daar met de hele groep te eten en te koken. Sinds bijna een maand is er helaas een deur tussen geplaatst wat betekent dat we echt een groot stuk om moeten lopen. Na 3 weken vragen en zeuren was het dan eindelijk zo ver: we hebben een sleutel gehad van the college om de deur te kunnen openen!! Het jammere is dat we sinds we de sleutel hebben de deur dan weer altijd open is.
- 1.5e week geleden heeft Angela uit onze groep een motorongeluk gehad: en nee dat is zeker geen leuk nieuwtje. Ze had een lichte hersenschudding, een schouderkneuzing en schaafwonden op haar benen. Het goede nieuws is dat ze na 2 dagen weer naar huis mocht en dat ze nu heel erg goed opknapt! (kan natuurlijk bijna niet anders met zo’n leuke groep om je heen)
- Gambianen zijn nog steeds behulpzaam! Tegenwoordig als we terug lopen vanaf the college naar ons huis lijkt de maan verdwenen te zijn waardoor het heel erg donker is. Nu is dit niet de grootste ramp maar wat wel een ramp is zijn de grommende, blaffende en rennende honden die daar tegenwoordig zijn. Het lijken wel wolven zulk geluid als ze maken. Wij als vijf meiden en tevens helden op sokken zijn te bang om er langs te lopen en vragen dus vaak willekeurige gambianen om mee te lopen. Gelukkig zijn die altijd bereidt! (niet dat ze zo sterk zijn).
- Zaterdag zijn we op een nieuw strand geweest tegen de grens van Senegal aan. Er is afgezien van wat vissers helemaal niemand op het strand, zelfs geen afval. Het zeewater is er heerlijk warm en hoewel het een uurtje duurt om er te komen is het er heerlijk!
- Over 11 nachten komt Jessica met Lotte al, ik kijk er echt heel erg naar uit om ook haar alles te laten zien hier en weer lekker ouderwets bij te kletsen.
- Vrijdag gaan we met zn allen kanoën dus ook dat lijkt me wel weer echt lachen!

Vorige week ben ik begonnen op een andere afdeling, de kraam/verlos afdeling. Hier is ’s ochtends een kort werkoverleg en zit bijna niemand de hele dag! Er is hier voor mij heel veel te zien en te leren wat dus erg leuk is. Aan dit leuke nieuwe zit wel een heel groot nadeel. Er komen schrikbarend veel baby’s onnodig te overlijden. De verpleegkundigen zijn vaak niet alert en reageren niet snel. Zwangerschapsvergiftiging of verkeerd handelen komt vaak voor. Pas waren er vier baby’s overleden op 1 ochtend, zeker 2 er van had misschien wel voorkomen kunnen worden, hier liggen de kansen voor zowel moeder als baby helaas veel lager. Ik vind het dan ook knap hoe de verpleegkundigen hier zich niks van aan kunnen trekken, anders kun je hier ook niet werken. Hoewel sommige moeders kapot zijn van verdriet bij het overlijden van hun kind geven andere moeders geen kick als hun baby komt te overlijden, het is hier dan ook heel normaal om 6 levende kinderen te hebben en 5 niet-levende kinderen. Ook vandaag is er weer 1 baby komen te overlijden en 2 lagen op het randje na de geboorte. Beide baby’s zijn gereanimeerd en beademd, helaas was er maar 1 zuurstofmachine beschikbaar en moest het andere kind zonder doen. Toen ik de dokter vroeg of dat niet gevaarlijk was, was het antwoord dat het kind wel zijn hulpademhalingsspieren zou gebruiken, hopelijk zou ze dat lang vol houden want anders zou de baby stoppen met ademhalen. Toen Hilda en ik erachter aan gingen bleek er op de andere afdeling nog zo’n zuurstofapparaat te zijn, helaas komt het ergens anders op zoek gaan naar zo’n machine niet in de overige verpleegkundigen op.
Vorige week ben ik ook nog mee geweest naar de operatiekamer hier om een sterilisatie van een vrouw bij te wonen, gelukkig viel me dat dan weer heel erg mee afgezien van de kleren die ik aan kreeg. 

Tot slot dit weekend nog: vrijdag zijn we met de hele groep wezen kanoën bij het Marakissa rivercamp; ik zat in een boot met Nymphe en Eric dus natuurlijk gingen we het snelst! Zaterdag zijn Lisa met haar moeder en Anja van Windesheim bij ons op bezoek geweest en ’s avonds zijn we lekker wezen stappen bij poco loco! Vandaag is het hier bloedheet dus eerst maar lekker aan het zwembad en daarna koningsdag vieren bij typisch hollands; foto’s zullen op facebook verschijnen!

Al met al gaat de tijd hier nu echt heel erg snel en hoewel ik er heel erg naar uit kijk om weer thuis te zijn lijkt het me ook wel weer heel erg raar om als groep uit elkaar te gaan. Gelukkig staat ons Gambiaanse famlieweekend al gepland!

Lieve groetjes vanuit Gambia!