Weekendje weg
Blijf op de hoogte en volg Angeline
20 Maart 2015 | Gambia, Brikama
Salam Malaikum,
Hier dan het tweede reisverslag omdat ik de eerste niet nog langer kon maken. Afgelopen weekend zijn we zoals ze dat hier noemen ‘off country’ geweest en dat was echt leuk, hier dus een verslagje van dit weekend. Vrijdag om 6 uur ‘s ochtends hadden we afgesproken bij the college, eerst nog even tanken natuurlijk en op naar Banjul, de hoofdstad van Gambia. We zouden hier overstappen met de ferry ( een soort van boot zoals je naar terschelling gaat) naar the Northbank, dit is de noordelijkste kant van de Gambia rivier. Het busje van de gambia college zou eigenlijk de dag eerder al oversteken omdat dat altijd zo’n ramp schijnt te zijn maar omdat het busje toen nog kapot was moest die ook mee op de boot. Toen we daar om half 8 aankwamen bleken we niet de enige te zijn die naar de overkant wilden; de vicepresident met haar hele delegatie had namelijk hetzelfde plan! Ik moet zeggen dat ik eigenlijk ook niet anders had verwacht dan dat er iets fout zou gaan, dat is namelijk hier altijd zo.
Het gevolg was dus dat verder niemand de boot op kon of mocht. Omdat het waarschijnlijk 5 uur zou gaan duren tot we wel op de boot konden was er al snel een plan B: Mister tamba, de chauffeur en het busje zouden wachten op de boot en wij gingen via een andere weg, dat die andere weg zo was had ik me van te voren niet kunnen bedenken. Op het strand naast de Ferry lagen wat echt houten gambiaanse bootjes. Het idee was dan dat we bij de gambianen van die bootjes op de nek gingen en zij zouden ons dan een stuk door het water naar het bootje brengen. Nou zo gezegd, zo gedaan! Voordat ik het weet had ik een gambiaan tussen mn benen die me op tilde en naar t bootje bracht. Dat bootje zag dr niet al te best uit dus het half kapotte zwemvest nam ik maar al te graag aan. Gelukkig hebben we het allemaal overleefd en eenmaal aan de overkant werden we er weer vanaf getild (zie filmpje), gelukkig voor hun was het water daar maar tot hun middel. Eenmaal op de northbank had Mamadi na wat discussie een heerlijke taxi voor ons geregeld, een soort pickup waar we dus allemaal achterin konden! Het was best een lang stuk rijden naar waar we naar toe gingen dus dat was echt genieten. Dwars door alleen maar mooie natuur over ( en ook naast) zandpaden vol gas naar onze bestemming; zo gaaf!!
Eenmaal daar aangekomen hebben we na wat gedronken te hebben in een afgelegen restaurantje een ander gammel bootje genomen naar James Island, ook wel het slaveneiland. Gelukkig konden we nu wel zelf vanaf de kade erin springen en hoefde ik niet meer op iemands nek.
James Island is een slaveneiland van vroeger waar vooral Europeanen en Amerikaanse gambiaanse slaven vast hielden om ze vervolgens naar andere landen over te brengen, als ze nog leefden. Al met al was het eiland zeker een mooie plek en leuk om te zien maar na een kwartiertje had ik het ook wel weer gezien.
We zouden die dag nog bijna 200 kilometer door rijden naar onze volgende bestemming, George town maar dat ging niet door. Mister Tamba, de chauffeur en dus ons busje zaten nog steeds niet op de boot. We hebben daar een afgelegen stukje strand aan de rivier gevonden waar we heerlijk de hele middag gelegen en gezwommen hebben, ook weer echt genieten want je brandt weg in die zon. Om 8 uur ‘s avonds kregen we eindelijk bericht dat ze eindelijk op de Ferry waren dus doorrijden was geen optie meer. We hebben toen daar geslapen in een guesthouse waar het enerzijds hele leuke hutjes waren maar aan de andere kant weer één grote chaos was. Gelukkig zijn we steeds meer aan de chaos gewend en hebben Anouk en ik nog aardig schik gehad in ons vieze hutje met een nog ergere klamboe. (Mister Tamba en de chauf hebben dus uiteindelijk van ‘s ochtends 6 tot ‘s avonds half 12 er over gedaan om op de eerste bestemming te komen!!)
Zaterdagochtend om 7 uur zouden we ontbijten, natuurlijk kwamen de gambianen die daar voor zouden zorgen niet op dagen dus uiteindelijk zijn we later vertrokken. Het volgende probleem diende zich aan! De overheid had bedacht dat het die ochtend een mooie dag was voor cleaningday. Hiermee is dan de bedoeling dat van 9 tot 1 niemand mag rijden; ook geen taxi’s of wat dan ook. Nou wij moesten nog 200 kilometer rijden dus gingen we het maar gewoon proberen. Onderweg overal auto’s langs de weg die moesten stoppen maar mister Tamba praatte ons zo overal heen terwijl echt elke auto moest stoppen. Hoewel het een lange tocht was hebben we veel onderweg gezien (golplatenhutjes met rietendakjes en een hele mooie zonsondergang) en hebben we het weer super gezellig gehad als groep. Onderweg zijn we trouwens ook nog langs de stone circle geweest, nou google maar, het is echt geen hol aan. Eenmaal in George town was het daar ongeveer 10 graden warmer dan hier in Brikama; nou om te stikken dus! Ik had mn doek maar om mn hoofd gebonden want die hitte was niet te harden. We hebben daar nog wat slavenhuizen, scholen en een kerk bekeken, hebben wat gegeten en zijn toen weer in t busje gestapt op weg naar de laatste bestemming, 200 kilometer naar Tendaba! De 2e keer die dag 4 uur in t busje. Ook deze weg hebben we weer vollop schik gehad dus toen we eenmaal om 8 uur aankwamen op de plaats van bestemming had iedereen nog energie. Hier hadden ze zelfs een zwembad en een terrasje! Iedereen lekker (natuurlijk wel koud) gedouched en toen met zn allen nog wat gedronken. Er waren hier nog een stuk of 25 nederlandse jongeren dus dat was wel gezellig. Zij zijn in 21 dagen met auto’s hier naar toe gereden vanuit Nederland en verblijven hier ook voor vier maanden. Rond half 2 lekker naar bed want we werden de volgende dag weer om 9 uur aan het ontbijt verwacht.
Zondag hebben we na t ontbijt eerst heerlijk 1.5 uur gevaren door de mangrove; dit is rivier dwars door een natuur stuk waar je mooie vogels, apen en soms ook krokodillen kunt zien. Heerlijk om even weer op het water te zijn. De rest van de middag hebben we lekker gezwommen om rond 4 uur weer 150 kilometer naar Brikama te rijden op naar huis. Ja, echt huis want ons huisje wordt steeds meer een thuis en ons hangmat/weeshuis bedje wordt steeds meer ons ‘eigen’ bed!
Maandag hadden we nog lekker vrij genomen van het Health Centre omdat we niet wisten hoelaat we zondag thuis zouden zijn en omdat de reis erg lang en waarschijnlijk vermoeiend zou zijn. Henk & Ans (mijn nederlandse buren) zijn nu ook in Gambia op vakantie dus maandag eerst een halve dag aan ons plan van aanpak voor ons project gewerkt en toen met Anouk op naar Kotu om hun op te zoeken. Ze hadden van mama (en van hun zelf ook nog) allemaal spullen en eten meegenomen dus dat was ook nog ideaal. Grappig om te zien hoe hun soms geen idee hebben van de echt lokale prijzen en hoe de gambianen ze dan proberen op te lichten. We zijn lekker op t strand geweest en heerlijk gegeten; dus als jullie dit misschien ooit lezen; nogmaals bedankt! Op naar weer een nieuw weekje in het Health Centre om te kijken of nu wel alle nachtkastjes en spullen buiten staan (waarschijnlijk nog niet)!
Veel liefs, Angeline
Hier dan het tweede reisverslag omdat ik de eerste niet nog langer kon maken. Afgelopen weekend zijn we zoals ze dat hier noemen ‘off country’ geweest en dat was echt leuk, hier dus een verslagje van dit weekend. Vrijdag om 6 uur ‘s ochtends hadden we afgesproken bij the college, eerst nog even tanken natuurlijk en op naar Banjul, de hoofdstad van Gambia. We zouden hier overstappen met de ferry ( een soort van boot zoals je naar terschelling gaat) naar the Northbank, dit is de noordelijkste kant van de Gambia rivier. Het busje van de gambia college zou eigenlijk de dag eerder al oversteken omdat dat altijd zo’n ramp schijnt te zijn maar omdat het busje toen nog kapot was moest die ook mee op de boot. Toen we daar om half 8 aankwamen bleken we niet de enige te zijn die naar de overkant wilden; de vicepresident met haar hele delegatie had namelijk hetzelfde plan! Ik moet zeggen dat ik eigenlijk ook niet anders had verwacht dan dat er iets fout zou gaan, dat is namelijk hier altijd zo.
Het gevolg was dus dat verder niemand de boot op kon of mocht. Omdat het waarschijnlijk 5 uur zou gaan duren tot we wel op de boot konden was er al snel een plan B: Mister tamba, de chauffeur en het busje zouden wachten op de boot en wij gingen via een andere weg, dat die andere weg zo was had ik me van te voren niet kunnen bedenken. Op het strand naast de Ferry lagen wat echt houten gambiaanse bootjes. Het idee was dan dat we bij de gambianen van die bootjes op de nek gingen en zij zouden ons dan een stuk door het water naar het bootje brengen. Nou zo gezegd, zo gedaan! Voordat ik het weet had ik een gambiaan tussen mn benen die me op tilde en naar t bootje bracht. Dat bootje zag dr niet al te best uit dus het half kapotte zwemvest nam ik maar al te graag aan. Gelukkig hebben we het allemaal overleefd en eenmaal aan de overkant werden we er weer vanaf getild (zie filmpje), gelukkig voor hun was het water daar maar tot hun middel. Eenmaal op de northbank had Mamadi na wat discussie een heerlijke taxi voor ons geregeld, een soort pickup waar we dus allemaal achterin konden! Het was best een lang stuk rijden naar waar we naar toe gingen dus dat was echt genieten. Dwars door alleen maar mooie natuur over ( en ook naast) zandpaden vol gas naar onze bestemming; zo gaaf!!
Eenmaal daar aangekomen hebben we na wat gedronken te hebben in een afgelegen restaurantje een ander gammel bootje genomen naar James Island, ook wel het slaveneiland. Gelukkig konden we nu wel zelf vanaf de kade erin springen en hoefde ik niet meer op iemands nek.
James Island is een slaveneiland van vroeger waar vooral Europeanen en Amerikaanse gambiaanse slaven vast hielden om ze vervolgens naar andere landen over te brengen, als ze nog leefden. Al met al was het eiland zeker een mooie plek en leuk om te zien maar na een kwartiertje had ik het ook wel weer gezien.
We zouden die dag nog bijna 200 kilometer door rijden naar onze volgende bestemming, George town maar dat ging niet door. Mister Tamba, de chauffeur en dus ons busje zaten nog steeds niet op de boot. We hebben daar een afgelegen stukje strand aan de rivier gevonden waar we heerlijk de hele middag gelegen en gezwommen hebben, ook weer echt genieten want je brandt weg in die zon. Om 8 uur ‘s avonds kregen we eindelijk bericht dat ze eindelijk op de Ferry waren dus doorrijden was geen optie meer. We hebben toen daar geslapen in een guesthouse waar het enerzijds hele leuke hutjes waren maar aan de andere kant weer één grote chaos was. Gelukkig zijn we steeds meer aan de chaos gewend en hebben Anouk en ik nog aardig schik gehad in ons vieze hutje met een nog ergere klamboe. (Mister Tamba en de chauf hebben dus uiteindelijk van ‘s ochtends 6 tot ‘s avonds half 12 er over gedaan om op de eerste bestemming te komen!!)
Zaterdagochtend om 7 uur zouden we ontbijten, natuurlijk kwamen de gambianen die daar voor zouden zorgen niet op dagen dus uiteindelijk zijn we later vertrokken. Het volgende probleem diende zich aan! De overheid had bedacht dat het die ochtend een mooie dag was voor cleaningday. Hiermee is dan de bedoeling dat van 9 tot 1 niemand mag rijden; ook geen taxi’s of wat dan ook. Nou wij moesten nog 200 kilometer rijden dus gingen we het maar gewoon proberen. Onderweg overal auto’s langs de weg die moesten stoppen maar mister Tamba praatte ons zo overal heen terwijl echt elke auto moest stoppen. Hoewel het een lange tocht was hebben we veel onderweg gezien (golplatenhutjes met rietendakjes en een hele mooie zonsondergang) en hebben we het weer super gezellig gehad als groep. Onderweg zijn we trouwens ook nog langs de stone circle geweest, nou google maar, het is echt geen hol aan. Eenmaal in George town was het daar ongeveer 10 graden warmer dan hier in Brikama; nou om te stikken dus! Ik had mn doek maar om mn hoofd gebonden want die hitte was niet te harden. We hebben daar nog wat slavenhuizen, scholen en een kerk bekeken, hebben wat gegeten en zijn toen weer in t busje gestapt op weg naar de laatste bestemming, 200 kilometer naar Tendaba! De 2e keer die dag 4 uur in t busje. Ook deze weg hebben we weer vollop schik gehad dus toen we eenmaal om 8 uur aankwamen op de plaats van bestemming had iedereen nog energie. Hier hadden ze zelfs een zwembad en een terrasje! Iedereen lekker (natuurlijk wel koud) gedouched en toen met zn allen nog wat gedronken. Er waren hier nog een stuk of 25 nederlandse jongeren dus dat was wel gezellig. Zij zijn in 21 dagen met auto’s hier naar toe gereden vanuit Nederland en verblijven hier ook voor vier maanden. Rond half 2 lekker naar bed want we werden de volgende dag weer om 9 uur aan het ontbijt verwacht.
Zondag hebben we na t ontbijt eerst heerlijk 1.5 uur gevaren door de mangrove; dit is rivier dwars door een natuur stuk waar je mooie vogels, apen en soms ook krokodillen kunt zien. Heerlijk om even weer op het water te zijn. De rest van de middag hebben we lekker gezwommen om rond 4 uur weer 150 kilometer naar Brikama te rijden op naar huis. Ja, echt huis want ons huisje wordt steeds meer een thuis en ons hangmat/weeshuis bedje wordt steeds meer ons ‘eigen’ bed!
Maandag hadden we nog lekker vrij genomen van het Health Centre omdat we niet wisten hoelaat we zondag thuis zouden zijn en omdat de reis erg lang en waarschijnlijk vermoeiend zou zijn. Henk & Ans (mijn nederlandse buren) zijn nu ook in Gambia op vakantie dus maandag eerst een halve dag aan ons plan van aanpak voor ons project gewerkt en toen met Anouk op naar Kotu om hun op te zoeken. Ze hadden van mama (en van hun zelf ook nog) allemaal spullen en eten meegenomen dus dat was ook nog ideaal. Grappig om te zien hoe hun soms geen idee hebben van de echt lokale prijzen en hoe de gambianen ze dan proberen op te lichten. We zijn lekker op t strand geweest en heerlijk gegeten; dus als jullie dit misschien ooit lezen; nogmaals bedankt! Op naar weer een nieuw weekje in het Health Centre om te kijken of nu wel alle nachtkastjes en spullen buiten staan (waarschijnlijk nog niet)!
Veel liefs, Angeline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
