Stemmingswisselingen
Door: Angeline
Blijf op de hoogte en volg Angeline
24 Februari 2015 | Nederland, Nijkerk
Ik heb geen idee hoe ik deze week kort moet beschrijven. We hebben zo ontzettend veel gedaan en gezien en ik heb zo veel ervaringen dat ik geen idee heb waar ik moet beginnen. Het waren zowel positieve als negatieve. Laat ik beginnen met een beschrijving van waar ik woon; het is een soort compound. Je komt een hek door en dan zitten daar aan 2 kanten 2 huisjes aan elkaar vast. Een soort gemeenschapje eigenlijk. In ons huis hebben we 2 slaapkamers, een badkamertje met wc buiten en een woonkamertje. Qua inboedel hebben we 5 weeshuisbedjes, een tuinset in de woonkamer en een koelkast. Van de 5 stopcontacten doet 1 het er, wc moet je doorspoelen met een emmer water want doortrekken doet ie niet en de douche is een koud miniscuul straaltje. Mijn haar spoel ik tot op heden uit met een afgeknipte fles. De stroom is tot nu toe 3 keer uitgevallen, zo primitief.
Dag 1: De eerste dag hebben we een korte introductie gedaan met Mister Tamba en de studenten, we zijn naar de markt geweest en even naar het strand. Wat me heel erg opviel is hoe gastvrij deze mensen zijn. Ze willen je tas tillen, je een stoel geven ook al moeten zij dan staan, ze willen hun eten aan jou geven zodat jij het dubbele hebt en ga zo maar door. Ze voelen zich allemaal erg verantwoordelijk voor ons en willen dus ook weten wat we gaan doen zodat ze ons kunnen helpen en zodat ze weten waar we zijn. En dan de markt, hoe ik dat moet beschrijven weet ik ook niet. Het zijn allemaal hele kleine mini kraampjes, vaak dus gewoon zittend onder een parasol, in allemaal super smalle weggetjes en steegjes, auto’s koeien en geiten steken over wanneer ze zin hebben. Iedereen riep onderweg en op de markt (vooral de kinderen): toubab toubab toubab!! Dit betekend blanke. De kinderen willen je aanraken omdat ze benieuwd zijn naar hoe een blanke huid voelt en ze willen vaak geld of snoep. Het is echt niet te beschrijven hoe de markt hier eruit ziet dus dat probeer ik denk ik ook maar niet, een foto zal ik nog een keer maken. Als laatste zijn we naar het strand geweest. WAUW! Super mooi zeg. Wat hebben we heerlijk uitgewaaid na zo’n lange, verschrikkelijk warme dag. Het is hier zo ontzettend heet dat ik nooit bruin zal worden want ik hou het nog geen 5 minuten vol in de zon. Dan het eten, het ontbijt was tapalappa ( het broodje wat je op de foto ziet), de lunch was heel veel rijst met vissenkop en als avondeten kip, soort sla en soort hachee. Het ontbijt doen ze hier, ook al beginnen ze om 8 uur, om 10 uur, de lunch is om half 4 en het avondeten om 9 uur. Om 10 uur ’s avonds eindelijk naar het huisje, wat een lange vermoeiende dag.
Dag 2: Om 6 uur werden we gewekt door de moskee. Zij hebben luidsprekers op het dak zodat iedereen kan meegenieten van het ochtendgebed. Als ontbijt kregen we vandaag tapalappa ( soort brood) met jam als ontbijt!! Heerlijk zeg! Op het programma stond het brikama health centre, het ziekenhuis waar ik mijn project ga doen en de Jeddah Lower Basic School ( waar Nymphe gaat lopen). De Lower Basic school is een basisschool met 1000 kinderen van 3 tot ongeveer 12 jaar. We kwamen binnen tijdens de pauze dus er ontstond 1 grote stormloop op ons. TOUBAB TOUBAB TOUBAB!! Écht geweldig. Ik kreeg gewoon kippenvel en voelde me de koningin ofzo. Ze willen je gewoon aanraken, een hand vasthouden of een high five geven. Eenmaal alle kinderen in hun klas gingen ze allemaal zingen voor ons om ons welkom te heten. Echt zo indrukwekkend hoe die kinderen op ons reageren. Na de school gingen we naar het Brikama Health Centre. Het zijn allemaal losse gebouwtjes, je hebt bijv. het gebouwtje voor kinderen, voor ogen, voor verpleegafdeling voor vrouwen etc. De naalden, en de hulsjes die gebruikt zijn bij het vaccineren liggen gewoon op de binnenplaats en er lopen geiten. Binnen in het ziekenhuis heb ik ook nog katten gespot. Ook dit ziekenhuis is niet te vergelijken met Nederland, zo ontzettend primitief. Ik had het zo ontzettend heet, voelde me flauw en lamlendig dus ik heb ik hier eigenlijk weinig opgevangen van wat hij vertelde terwijl het mijn eigen stage wordt. Ik kan er vast later wat meer over melden. Hierna gingen we weer lunchen en naar het strand. Na het strand stond het diner op de planning met weer gambiaans eten. ‘s avonds hebben we gedanst met de studenten (dus mezelf voor lul gezet), gekaart en gezellig gedaan. Tijd om thuis koud te douchen. Toen voelde ik me aardig ellendig.
Dag 3: Na weer gewekt te worden door de moskee om 6 uur werden we om half 10 weer verwacht voor het ontbijt waarna we naar Tanka Tanka, de special need school en Camsolar zouden gaan. Allereerst Tanka Tanka, de psychiatrische inrichting. Wow, wat indrukwekkend. In Gambia denken ze dat deze mensen bezeten zijn van de duivel, ze worden weggestopt of ze worden dus hierheen gebracht. Bij binnenkomst heb ik verschillende uitspraken van patiënten gehoord: ‘Give me money!, ‘Bring me home’, ‘Bring me to my mother’, ‘You are my girlfriend, i love you’. Ze krijgen daar therapie en als het kan gaan ze weer naar huis, vaak willen ze thuis niks meer met hun te maken hebben en is er dus niemand om ze op te vangen. Na Tanka tanka gingen we naar the special need school, dit is een school voor kinderen met vooral het downsyndroom of bijv. autisme. Ook hierover denken ze dat zij bezeten worden door de duivel. Deze kinderen zie je dan ook nooit op straat omdat deze gevangen gehouden worden thuis omdat ze zich voor hen schamen of ze wonen in een opvang. Ook dit was zo indrukwekkend! Heel misschien als het mee zit kan ik hier nog een deel van mijn project gaan doen. Waarschijnlijk ga ik dan iets doen met communicatie, gedrag en positieve bekrachtiging. Op deze school zit ook een soort naaiatelier. Hier hebben we onze Gambiaanse jurken (zoals op de foto te zien) op maat laten maken voor welgeteld 8 euro! Morgen is het independenceday dus dat moet gevierd worden in een mooie jurk. Als laatste zijn we naar Cam Solar geweest waar Angela gaat stage lopen, dit is een bedrijf dat zich inzet voor zonne-energie. Dit stond een beetje ver van me af. Ik had het weer ontzettend heet, besefte me even over hoe primitief ik moet leven hier en dat ik 4 maanden alles moet missen dus dat was weer ff een ellendig momentje. Maar de indrukken van deze dag wogen zeker op tegen dit.
Dag 4: Vandaag 50 jaar onafhankelijkheid in Gambia! Om half 8 verzamelen omdat we naar het stadion moesten en het daar ontzettend druk zou worden. De chauf was er echter om 8 uur nog niet (hij komt altijd te laat) dus moesten we met de taxi. De taxi werd een truck waar we allemaal in moesten klimmen en waar we dus op de rand ervan naar het stadion vervoerd werden. WOW wat een drukte daar. Iedereen helemaal enthousiast over onze jurken en dat we zo mooi zijn. Ze hebben hier geen maximaal aantal mensen in het stadion dus proppen geblazen. Echt hutjemutje iedereen opgepropt niet normaal, het zag letterlijk en figuurlijk zwart van de mensen. De chauf belde om 10 uur, waar we waren. Hij was moe dus hij dacht dat ie wel wat later kon komen. Omdat niet kwam en we dus met de truck moesten konden we niet meer in de schaduw zitten, we zaten dus echt in de brandende zon, heel veel uur lang. Het was echt super leuk allemaal, maar 3 uur in de gambiaanse zon kunnen wij als witte mensheid niet aan. Iedereen is dus ook verbrand en Angela is helemaal niet lekker geworden. Nadat de president binnen was en we het volkslied hebben gezongen zijn we dan ook weggegaan. Door de massa heen naar buiten, de politie moest er aan te pas komen. Al met al was de independenceday een hele leuke ervaring, iedereen lacht de hele dag! (behalve wij die in de zon wegbranden) ‘Savonds zijn we bij de lokale familie van Joseph wezen eten om hun huis te bekijken en echt te eten zoals zij doen (grote bak rijst met vissenkoppen met je handen eten). Wat een bijzondere ervaring. Ze hebben geen licht in hun hutje en geen douche of wc maar ze willen je alles geven wat ze nog wel hebben. Koken doen ze echt op een zelfgemaakt vuurtje. Ze waren zo dankbaar dat we bij hun op bezoek wilden komen!
Dag 5: Vandaag zijn we naar de serekundamarkt en de vismarkt geweest. De serekundamarkt is een mega grote markt met ook weer steegjes waar je amper kon lopen. Echt één grote chaos waar je goed op je tas moet letten. Hier hebben we ff wat handdoeken op de kop getikt, vet ranzig want ze zijn dus 2e hands hier en een ventilator. Na de serekundamarkt zijn we nog naar de vismarkt geweest. Ze vangen hier de vis in de zee waarna mensen ze gelijk overpakken en naar het deel brengen waar het ingevroren wordt, gerookt wordt of gedroogd in de zon. Nadat dit is gedaan staan gelijk de vrachtwagens klaar om ze te transporteren naar andere landen. Nou echt overal waar je keek was vis, maar dan ook echt overal. Al met al was ook dit echt heel erg leuk om te zien! Na dit zijn we nog naar een hardloopwedstrijd geweest, zoooo wat rennen die afrikanen hard. Niet normaal gewoon. We doen hier bijna elke avond crazy eight, een soort Afrikaans pesten is het. Iedereen altijd super fanatiek, echt lachen.
Dag 6: De laatste dag van de introweek was aangebroken. Eigenlijk waren we er allemaal wel blij om want hoe leuk het allemaal is, de drukte, lange dagen en warmte breken je gewoon echt op. Als je thuis komt, kom je hier eigenlijk in de primitieve ellende nadat je een dag hebt gehad van half 10 tot half 11 met allemaal super drukke Afrikanen. Vandaag voor de verandering broodje met boiled egg zonder ketchup (dat doen ze overal bij) als ontbijt gegeten. Ik durfde het tot op heden niet aan maar t was echt lekker! Na t ontbijt op naar de krokodillenpoel waar ik dus op de foto ben geweest met zo’n beest. Het was leuk om te zien maar echt heel erg bijzonder vond ik het ook weer niet. Na de lunch hadden we een evaluatie van de week en een klein beetje intervisie met metsje. Hierna waren we lekker de hele avond vrij tot het avondeten om 10 uur ’s avonds. Nou dit was dus ongeveer de introweek zo kort mogelijk beschreven. De titel is stemmingswisselingen omdat het heel vaak ontzettend leuk is, indrukwekkend, bijzonder en echt genieten maar het is soms ook ontzettend warm, erg primitief en de mensen hier zijn echt verschrikkelijk arm. Al met al was het best wel een zware acclimatiseringsperiode maar waarin ik steeds meer wen aan ons primitieve leven en aan de warmte! Dit weekend gaan we nog bij een lokale familie eten, naar t strand en zaterdagavond Afrikaans stappen, ben benieuwd. Maandag begint stage, op z’n afrikaans hebben we niks geen tijd of iets dergelijks afgesproken dus ik ben heel benieuwd! Veel liefs vanuit gambia!
-
24 Februari 2015 - 17:52
Lisa:
Ja eindelijk een reisverslagje! Uiteraard al veel gezien en gehoord van Mamadi! Leuk om te lezen en heeel herkenbaar natuurlijk! Flink onschakelen he? Cultuurshock.. Geniet vooral van alles en ook van de kleine dingen! Dat maakt het zo bijzonder! Je kunt het! En de rest van de groep ook! Groetjes aan ze! xxxx -
24 Februari 2015 - 20:49
Saskia:
Hey Ang,
Wat een avontuur zeg! Jeetje. Wat gaaf en af en toe wel heel heftig.. Ik zal meelezen met je avonturen. Ik ben namelijk wel benieuwd naar wat jullie daar allemaal beleven. Stiekem ben ik wel een beetje (boel) jaloers.
Heel veel plezier, ladies!!!
Liefs een mede-tosti-liefhebber en jullie ex-klasgenoot van 't 1e jaar VPK,
Saskia -
24 Februari 2015 - 22:19
Marieke:
Heej Bans!
Wat superleuk om al je leuke (en minder-leuke) avonturen te lezen!
Wel een supergave ervaring zo zeg!
Veel succes de komende maanden en toitoitoi Meis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley